Okończyk moczarowy
Gatunek drobnych lśniących rybek ( należących do rodziny
bassowatych (Centrarchidae ) pochodzący z obszaru Stanów Zjednoczonych. Pomału wychodząc z cienia owe rybki
stają się coraz bardziej popularne w nano akwariach.
Właśnie okończyk moczarowy ( Elassoma evargladei ), mieszkaniec Florydy, jest przykładem starego gatunku odkrytego na nowo w akwarystyce, który może stać się ciekawą alternatywą dla pasjonatów znudzonych już popularnymi gupikami.
Okończyk moczarowy odznacza się niewielką budową ( samiec dorasta do 3,5 cm, samica do 2,5 cm). Łacińska nazwa Elassoma oznacza „ elasson”- mniejszy a„ soma” – ciało. Rybki gustują w płytkich wodach, głownie bagnach, torfowiskach, rzeczkach i strumieniach, gdzie żerują przy dnie, tuż nad warstwą mułu zajadając się bardzo drobnymi bezkręgowcami.
Malutkie rybki obu płci wyróżniają się drobną wydłużoną
budową ciała, delikatnie zaokrągloną główką, małym pyszczkiem i drobnymi
zaokrąglonymi płetwami. Kolorystyka trzyma się ciepłych brązowo żółtych barw z dodatkiem małych nieregularnych czarno brązowych plamek. Okres godowy u samców
to dużo ciemniejsze ubarwienie, podchodzące pod czerń wzbogacone paskiem
zielono niebieskim bądź plamkami na grzbiecie.
Gatunek ten można hodować w akwarium z innymi rybami, natomiast często bywa, że z natury niewielkie rybki stają się płochliwe w otoczeniu innych ryb, dlatego na pewno bardziej rozsądnym rozwiązaniem będzie umieszczenie ich z krewetkami karłowatymi. Natomiast najlepiej hodować okończyka w oddzielnym małym akwarium oraz w małych stadach. Przykładowo dla 6-9 ryb powinien wystarczyć 30- 40 litrowy zbiornik, który będzie dobrze oświetlony. Rybki są mało wymagające pod względem temperatury w akwarium ( dobrze czują się w temperaturze od 8 – 30 stopni C, zaś najlepiej w temperaturze 18 – 20 stopni C ). Akwarium dobrze jest wyposażyć w naturalne kryjówki np: korzenie i oczywiście rośliny, które powinny stanowić konkretną masę. Woda w zbiorniku powinna być od miękkiej do średniej twardości ( 8 – 12 stopni dGH ) o odczynie obojętnym do lekko zasadowego ( pH 7,0 – 7,5 ).
Okończyki żywią się drobnym żywym bądź mrożonym pokarmem, min.: planktonem ( rozwielitka, solowiec), rurecznikami oraz larwami owadów ( ochotka, czarny komar). Suchy pokarm jest gorzej widziany przez rybki, natomiast śmiało można próbować z pokarmami lepszymi jakościowo.
Do tarła ryby przystępują na wiosnę ( już od końca lutego do kwietnia). Najlepszą stymulacja do rozrodu jest umieszczenie ryb w chłodnej wodzie, max. 10 – 15 st. C. W tym czasie należy ryby karmić żywym pokarmem, stopniowo podnosząc temperaturę wody od 20 – 22 st. C. Później zaobserwować można składanie kilkudziesięciu jaj przez samice na gałązkach roślin. Po tym czasie należy ryby odłowić, by po 48 – 72 godzinach wylęgły się młode, które z początku są nieruchome, ponieważ czerpią zapasy pokarmu z woreczków żółciowych. Narybek przyjmuje ten pokarm pewien okres czasu, po czym zaczyna chętniej pływać. To jest moment na rozpoczęcie karmienia żywym pokarmem np.: świeżo wyklutymi larwami solowca. Jako dodatek można stosować zmiażdżone rureczniki i larwy owadów.
źródło: fragmenty z Magazyn Akwarium, Nr 9/2011 (110)
opracował: zespół Aquariumserwis
Gatunek ten można hodować w akwarium z innymi rybami, natomiast często bywa, że z natury niewielkie rybki stają się płochliwe w otoczeniu innych ryb, dlatego na pewno bardziej rozsądnym rozwiązaniem będzie umieszczenie ich z krewetkami karłowatymi. Natomiast najlepiej hodować okończyka w oddzielnym małym akwarium oraz w małych stadach. Przykładowo dla 6-9 ryb powinien wystarczyć 30- 40 litrowy zbiornik, który będzie dobrze oświetlony. Rybki są mało wymagające pod względem temperatury w akwarium ( dobrze czują się w temperaturze od 8 – 30 stopni C, zaś najlepiej w temperaturze 18 – 20 stopni C ). Akwarium dobrze jest wyposażyć w naturalne kryjówki np: korzenie i oczywiście rośliny, które powinny stanowić konkretną masę. Woda w zbiorniku powinna być od miękkiej do średniej twardości ( 8 – 12 stopni dGH ) o odczynie obojętnym do lekko zasadowego ( pH 7,0 – 7,5 ).
Okończyki żywią się drobnym żywym bądź mrożonym pokarmem, min.: planktonem ( rozwielitka, solowiec), rurecznikami oraz larwami owadów ( ochotka, czarny komar). Suchy pokarm jest gorzej widziany przez rybki, natomiast śmiało można próbować z pokarmami lepszymi jakościowo.
Do tarła ryby przystępują na wiosnę ( już od końca lutego do kwietnia). Najlepszą stymulacja do rozrodu jest umieszczenie ryb w chłodnej wodzie, max. 10 – 15 st. C. W tym czasie należy ryby karmić żywym pokarmem, stopniowo podnosząc temperaturę wody od 20 – 22 st. C. Później zaobserwować można składanie kilkudziesięciu jaj przez samice na gałązkach roślin. Po tym czasie należy ryby odłowić, by po 48 – 72 godzinach wylęgły się młode, które z początku są nieruchome, ponieważ czerpią zapasy pokarmu z woreczków żółciowych. Narybek przyjmuje ten pokarm pewien okres czasu, po czym zaczyna chętniej pływać. To jest moment na rozpoczęcie karmienia żywym pokarmem np.: świeżo wyklutymi larwami solowca. Jako dodatek można stosować zmiażdżone rureczniki i larwy owadów.
źródło: fragmenty z Magazyn Akwarium, Nr 9/2011 (110)
opracował: zespół Aquariumserwis
wstecz
